dieta reklama internet zabawa hobby dzieci          dieta reklama internet zabawa hobby dzieci

poniedziałek, 3 października 2011

Fotografia cyfrowa

 
 Fotografia cyfrowa


  - polega na utrwaleniu obrazu w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od fotografii tradycyjnej (nazywanej czasem, choć niezbyt poprawnie, jako przeciwieństwo cyfrowej, określeniem analogowa), służy sprzęt o odmiennej konstrukcji: cyfrowy aparat fotograficzny.

Aparaty cyfrowe są od roku 2005 częściej kupowane od analogowych i posiadają cechy niespotykane w aparatach tradycyjnych, takie jak nagrywanie krótkich filmów. Inne urządzenia, na przykład telefony komórkowe, posiadają także często wbudowane małe aparaty cyfrowe.

Utrwalenie obrazu w aparatach cyfrowych odbywa się poprzez pomiar jasności poszczególnych pikseli matrycy, na którą pada światło poprzez obiektyw. Różnica pomiędzy fotografią cyfrową, a tradycyjną sprowadza się zasadniczo tylko do sposobu utrwalania – zatrzymania obrazu, gdyż cała optyka właściwie nie uległa znacznym modyfikacjom w stosunku do fotografii tradycyjnej. Charakterystyczne w tej technice jest to, że każde zdjęcie posiada dokładnie określoną rozdzielczość obrazu wyrażoną w pikselach (jednostką rozdzielczości aparatu jest megapiksel – Mpx, trwają pracę nad aparatami o rozdzielczości gigapikselowej), podczas gdy w fotografii tradycyjnej rozdzielczość jest cechą charakterystyczną błony światłoczułej (wielkości kryształów srebra metalicznego). W obu przypadkach rozdzielczość fotografii limitowana jest zdolnością rozdzielczą obiektywu. (punktów)

W obu technologiach występuje efekt ziarna (szumów), rosnącego wraz ze zwiększaniem czułości sensora lub filmu. W przypadku matrycy, wynika to z większego wzmocnienia sygnału, które to wzmocnienie wpływa także na szumy. W przypadku klisz fotograficznych o wysokiej czułości, używa się większych i co za tym idzie, bardziej widocznych ziaren bromku srebra.


Fotografia cyfrowa ewoluowała wprost od kamer telewizyjnych, lecz długo trzeba było czekać na jej upowszechnienie ze względu na trudną technologicznie miniaturyzację cyfrowych przetworników optycznych o zadowalającej rozdzielczości.

Dzisiejsze aparaty cyfrowe mają rozdzielczość porównywalną z fotografią tradycyjną (np. kompaktowy Canon G10 ma 15 Mpx; pełnoklatkowe lustrzanki Sony DSLR-A900 - 25 Mpx, Canon EOS-1Ds Mark III 21 Mpx; 6 × 6 Hasselblad H3DII-60 60 Mpx; a 6cm × 17cm Seitz ma 160 Mpx).

 

 

Przetworniki optyczne


W aparatach cyfrowych występują 2 główne rodzaje przetworników optycznych:
  • matryca CCD
  • matryca CMOS

W 2002 firma Foveon stworzyła matrycę X3, potrafiącą rejestrować natężenie 3 barw składowych w każdym punkcie matrycy (a nie jak CCD – tylko jednego koloru). Przetworniki tego rodzaju używane są w tej chwili jedynie w produktach firmy Sigma oraz Polaroid (model X530).

 

 

Formaty zapisu danych


Ze względu na oszczędność zasobów pamięciowych w aparatach cyfrowych, do zapisu fotografii najczęściej stosuje się format pliku JPEG, który charakteryzuje się kompresją stratną. Oznacza to, że zmniejszenie pliku odbywa się kosztem utraty pewnych szczegółów zdjęcia lub niewielkimi zniekształceniami. Z reguły użytkownik może wybrać, czy zależy mu na silniejszej kompresji (zmieści w pamięci więcej zdjęć) czy lepszej jakości. Droższe aparaty pozwalają także na zapis alternatywny w postaci formatu RAW lub TIFF, co daje większe możliwości manipulacji obrazem. Zdjęcia takie zajmują jednak znacznie więcej miejsca. Format RAW (pojawiający się także pod innymi nazwami, np. w aparatach firmy Nikon jako NEF) zawiera nieprzetworzone dane, pobrane bezpośrednio z sensora aparatu i pozwala na ingerencję w sposób ich przetworzenia już po zrobieniu zdjęcia.

 

 

Karty pamięci


W aparatach cyfrowych zdjęcia zapisuje się na kartach pamięci. Są to najczęściej pamięci typu Flash EEPROM, rzadziej miniaturowe dyski twarde. Powstało wiele formatów kart pamięci, najczęściej niekompatybilnych między sobą. Do najpopularniejszych należą:
  • Secure Digital Card (SD)
  • Compact Flash (CF-I i CF-II)
  • Memory Stick
  • Multi Media Card (MMC)
  • SmartMedia (SM)
Obserwować można stałe zwiększanie rozdzielczości matryc w aparatach cyfrowych, jak też wzrastanie pojemności pamięci w nich stosowanych.

 

 

Porównanie z fotografią tradycyjną

 

Zalety fotografii cyfrowej

  • Natychmiastowy podgląd zdjęcia bez czekania na wywołanie filmu.
  • Większe możliwości retuszu.
  • Małe koszty przechowywania dużej ilości zdjęć (jeśli pozostają w formacie cyfrowym, a nie jako odbitki).
  • Zdjęcia mogą być kopiowane bez utraty jakości.
  • Nie ma potrzeby skanowania zdjęć przed użyciem ich w komputerze.
  • Możliwość wydruku własnych zdjęć na drukarce, czasami nawet bezpośrednio z aparatu (bez użycia komputera).
  • Mniejszy rozmiar, niż w fotografii tradycyjnej
  • Możliwość dołączania do zdjęć dodatkowych danych (EXIF), takich jak data i czas wykonania zdjęcia, model aparatu, czas naświetlania, użycie lampy błyskowej itp. W nagłówku EXIF można zapisać również współrzędne geograficzne miejsca wykonania zdjęcia (dzięki zastosowaniu przystawek do aparatów z odbiornikiem GPS - dostępne głównie w lustrzankach klasy średniej i wyższej).

 

 

Zalety fotografii tradycyjnej


  • Większa rozpiętość tonalna.
  • Zazwyczaj dłuższa żywotność baterii (lub brak konieczności ich użycia w przypadku aparatów wyłącznie mechanicznych).
  • Klisze filmowe oferują wciąż nieco większą rozdzielczość. Klatka 35 mm odpowiada mniej więcej 19 megapikselom, średni format (56 mm x 56 mm) – 69 megapikselom, a duży format (8 x 10 cali) – 1135 megapikselom. Współczesne profesjonalne lustrzanki cyfrowe mają matryce CCD o wielkości nawet 160 megapikseli.
  • W fotografii tradycyjnej nie występuje tzw. crop. W aparatach cyfrowych ze względu na mniejszą matrycę światłoczułą (z reguły mniejszą niż klatka filmu 35mm) trudno jest uzyskać obiektywy szerokokątne. W przypadku stosowania tego samego obiektywu w lustrzance cyfrowej i tradycyjnej w pierwszym przypadku uzyskamy zdecydowanie mniejszy kąt widzenia przy tej samej ogniskowej. Wyjątek stanowią pełnoklatkowe lustrzanki cyfrowe, w których wielkość matrycy jest równa wielkości klatki filmu 35 mm. Obecnie istnieje tendencja do wykorzystywania przez producentów lustrzanek cyfrowych matryc pełnoklatkowych w aparatach klasy zarówno profesjonalnej jak i średniej-wyższej.
 
 


Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter, 

Fotografia

Fotografia 
(gr. φως, phōs, D. phōtós – światło;  
gráphō – piszę, graphein – rysować, pisać;
rysowanie za pomocą światła) 


– zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne - fotografia otworkowa, rayografia.

 

 

Podstawowy podział technik fotograficznych

  • fotografia tradycyjna pot. analogowa – oparta na chemii światłoczułych związków srebra, która dzieli się na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną Materiały fotograficzne produkowane są w postaci klisz ciętych (do aparatów wielkoformatowych - fotografia wielkoformatowa), błon (filmów) perforowanych (do aparatów małoobrazkowych), błon zwojowych najczęściej o szerokości 60mm (do aparatów średnioformatowych).
  • szlachetne techniki fotograficzne - techniki oparte na wykorzystaniu światłoczułości i garbujących właściwości chromianów, a także innych związków światłoczułych np. guma, pigment, bromolej.
  • fotografia cyfrowa – gdzie rejestracja obrazu odbywa się nie na materiale światłoczułym ale na urządzeniu optoelektronicznym zwanym matrycą (np. w układzie CCD, CMOS) zamontowaną w aparacie cyfrowym.

Stosowane w aparatach cyfrowych obiektywy i osprzęt są identyczne jak w aparatach do fotografii tradycyjnej, ale występują też zmodyfikowane, zwłaszcza obiektywy. Ze względu na różną konstrukcję matryc, szczególnie wymiarów (z tego też powodu i ich powierzchni), która najczęściej jest mniejsza od wymiaru klatki (klatka inaczej kadr to prostokąt najczęściej o wymiarach 36x24mm w małoobrazkowym aparacie ma tradycyjny film typu 135, lub 60x45, 60x60, 60x70 w przypadku błon zwojowych typu 120,220).

Obiektywy z tym samym mocowaniem (bagnetem) w wykonaniu wyłącznie do aparatów cyfrowych małoobrazkowych mają mniejsze pole krycia niż do aparatów tradycyjnych. Czasem producenci podają obie wielkości ogniskowych jedna właściwa do wymiarów matrycy, druga ekwiwalentna do wymiaru kadru małoobrazkowego.

Natomiast długość ogniskowej obiektywów, używanych w lustrzankach cyfrowych, mnoży się przez współczynnik oznaczający o ile matryca jest mniejsza od standardowej klatki filmu małoobrazkowego.

Aparaty cyfrowe z matrycami w różnych rozmiarach montowane są np. w telefonach komórkowych.

Naukowców od zawsze fascynowała zdolność do rejestrowania dokładnych obrazów ruchu, przykładem jest twórczość Eadwearda Muybridge'a.

 

 

Historia

 
Fotografia, powstała w XIX wieku, korzystała z wynalazków znanych już wcześniej. Podstawowy instrument do tworzenia obrazu, camera obscura, był stosowany już w starożytnej Grecji.

  • 1556 - Georg Fabricius zauważył, że chlorek srebra zaczernia się pod wpływem promieni słonecznych.
  • 1724 - światłoczułość azotanu srebra zaobserwował Johann Heinrich Schulze.
  • 1725 - w Halle Johann Heinrich Schulze uzyskał pierwsze odwzorowanie obrazu na emulsji światłoczułej sporządzonej z chlorku srebra na podkładzie z białej kredy.
Spreparowana odpowiednio kreda posłużyła jako substancja mająca zapewnić w miarę równomierne pokrycie materiału podkładowego emulsją. Za wzór obrazu do odwzorowania użył nieprzeźroczystego materiału, w którym wyciął szablony. Następnie naświetlał emulsję na słońcu przez te szablony. W ten sposób uzyskał pierwszy, acz nie dający się jeszcze utrwalić, obraz fotograficzny.
  • 1826 lub 1827 - powstała pierwsza fotografia stworzona przez Francuza Josepha-Nicéphore'a Niepcego na wypolerowanej płycie metalowej
Jako substancję światłoczułą wykorzystał on tzw. asfalt syryjski - związki bitumiczne wytworzone z ropy naftowej. Otrzymane przez niego zdjęcie było jednak bardzo niedoskonałe.
  • 1839 - rok uznawany za właściwą datę wynalezienia fotografii. Francuz Louis Jacques Daguerre zademonstrował Akademii Francuskiej zdjęcie fotograficzne otrzymane na warstewce jodku srebra, powstałej w wyniku działania pary jodu na wypolerowaną płytę miedzianą pokrytą srebrem.
Metoda Daguerre’a, zwana od nazwiska twórcy dagerotypią, pozwalała na otrzymanie poprawnego zdjęcia, ale tylko w jednym egzemplarzu, gdyż utworzony na płytce obraz był od razu obrazem pozytywowym.
  • w tym samym czasie nad otrzymywaniem obrazów tworzonych przez światło pracował angielski uczony William Henry Fox Talbot.
Naświetlając w ciemni optycznej papier powleczony jodkiem srebra uzyskał on, po wywołaniu kwasem galusowym, obraz negatywowy, w którym jasnym miejscom fotografowanego przedmiotu odpowiadał czarny strąt srebra. Naświetlając z kolei poprzez ten negatyw arkusz papieru pokryty warstewką chlorku srebra, otrzymywał obraz pozytywowy w dowolnej liczbie odbitek.
  • 1839 - J. Herschel wprowadził na określenie procesu opracowanego przez Talbota termin fotografia.
Technika fotografii rozwijała się od tego momentu bardzo szybko. Już wkrótce płytki srebrne lub arkusze papieru zastąpiono płytkami szklanymi powleczonymi warstwą światłoczułą. Płytki te preparowano tuż przed wykonaniem zdjęcia, co wymagało przenośnej ciemni fotograficznej, w której można było dokonać tego zabiegu.
  • 1861 - udało się uzyskać pierwszą trwałą fotografię barwną fizykowi Jamesowi Clerkowi Maxwellowi.
  • 1907 - bracia Lumière wprowadzili na rynek pierwsze płyty do fotografii barwnej, Autochrome. Były one wyprodukowane na bazie barwionej skrobi ziemniaczanej.
  • 1935 - wprowadzono do sprzedaży pierwszy współczesny, trójwarstwowy film barwny, Kodachrome.
  • większość współczesnych filmów barwnych, oprócz Kodachrome, wykorzystuje technologię stworzoną dla filmu Agfacolor w 1936.
  • od 1963 - jest dostępny natychmiastowy materiał kolorowy firmy Polaroid Corporation.
Fotografia pojawiła się na ziemiach polskich już w roku 1839, kiedy to Kurier Warszawski wydrukował ogłoszenie firmy FRAGET oferującej aparaty do dagerotypii. Rok później w Poznaniu i w Warszawie pojawiły się ilustrowane broszury poświęcone dagerotypii.
Początek przemysłu fotograficznego na ziemiach polskich to rok 1887, kiedy chemik Piotr Lebiedziński założył w Warszawie fabrykę papierów fotograficznych FOTON. W 1899, również w Warszawie, powstała wytwórnia aparatów fotograficznych i obiektywów FOS.

 


Fotografia tradycyjna a analogowa


Bardzo często fotografię tradycyjną (opartą na wykorzystaniu światłoczułych własności halogenków srebra) kompletnie mylnie określa się fotografią analogową. Jest to poważny błąd merytoryczny, gdyż fotografią analogową można określić proces reprodukcji obrazu z pomocą urządzeń elektronicznych analogowych (np. fotopowielacz). Wynikiem działania światła na taki element światłoczuły jest powstanie sygnału analogowego, a nie efektu fotochemicznego na błonie filmowej czy innym nośniku emulsji światłoczułej.



 

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter, 

Panorama (zdjęcie)

 
Panorama 
(z gr. pan- + hórama)

  • w fotografii: obraz terenu obejmujący znaczny wycinek horyzontu
  • w filmie: powolny obrót kamery wokół własnej osi w kierunku poziomym, horyzontalnym (tzw. pan) lub pionowym, wertykalnym (tzw. tilt).

Ma na celu pokazanie rozległego krajobrazu, a w filmie przedstawić miejsce akcji.

W fotografii zdjęcie panoramy powinno oddawać złudzenie głębi przestrzennej, dlatego wymiary zdjęcia powinny mieć stosunek szerokości do wysokości większy niż 1,6:1
Tak pokazany teren najczęściej pod szerokim kątem (ponad 100 stopni) nie będzie zniekształcony, przez co zdjęcie oddaje większy realizm.
 
 
 
Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter, 

Zdjęcie fotograficzne (zdjęcie, fotografia)

 
Zdjęcie fotograficzne 
(zdjęcie, fotografia)


– ogólna nazwa czegoś, co zostało sfotografowane, czyli sam obraz zapisany dowolną techniką fotograficzną.

Fizycznie obraz ten może występować w kilku postaciach – negatyw, slajdodbitka fotograficzna a także obraz utrwalony bezpośrednio w postaci cyfrowej.

To, co w potocznym języku nazywa się zdjęciem, czyli obraz oglądany na papierze fotograficznym (odbitka), to tylko jedno z zastosowań tego terminu.

Istnieją dwie zasadnicze techniki zapisu fotografii.
W przypadku techniki srebrowej (czyli fotografii tradycyjnej) zdjęcie fotograficzne po naświetleniu na filmie przyjmuje postać obrazu utajonego, po czym w procesie wywoływania technice cyfrowej podziału takiego nie ma, a obraz przyjmuje od razu postać cyfrową

 

Ciekawostki

  • Pierwszym sfotografowanym człowiekiem był Jan Werbowski, Polak, uczestnik wojen napoleońskich. Sfotografował go sam Jacques Daguerre metodą dagerotypu. Naświetlanie trwało 30 minut, przez które Werbowski nie mógł się ruszać.
  • Pierwsze zdjęcie wykonane przez Nicéphore'a Niépcego było naświetlane około 8 godzin. Zdjęcie przedstawiało widok z jego okna.
 

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter,
zespół www.kurs-foto.blogspot.com

Witaj na www.kurs-foto.blogspot.com !

 
Blog stworzony dla osób kochających fotografować.


Znajdziesz tu wiele przydatnych informacji i porad  jak zrobić dobre, ostre i niezapomniane zdjęcia

Nauczymy Cię jak ustawiać kadr, gdzie najlepiej robić zdjęcia, jakiego aparatu używać, jakie ustawienia pomogą Ci ulepszyć zdjęcia.

Poświęcimy dużo postów aby dokładnie wytłumaczyć Ci jak robić zdjęcia lustrzanką

Polecimy miejsca w których możesz nauczyć się robić zdjęcia.

Opowiemy o ciekawych kursach foto

Wskażemy dobre szkoły fotografii

Postaramy się umieszczać tu nowości które weszły na rynek - 
przydatne gadżety, nowe modele aparatów.
 
 

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter,
zespół www.kurs-foto.blogspot.com